غلامحسین نامی، متولد 1315، از پیشگامان هنر نوگرای ایران است. وی در سال 1343 در رشته نقاشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. بعدتر در سال 1359 از دانشگاه ویسکانسین مدرک کارشناسی ارشد خود را دریافت کرد. وی در دوران تحصیل در دانشکده هنرهای زیبا زیر نظر اساتیدی چون علی محمد حیدریان، محمود جوادی پور، جواد حمیدی و بهجت صدر نقاشی را آموخت. غلامحسین نامی در سال 1353 به همراه مارکو گریگوریان، فرامرز پیلارام، عبدالرضا دریابیگی، مسعود عربشاهی، سیراک مکونیان و مرتضی ممیز، گروه آزاد نقاشان و مجسمه سازان را با ایده پیگیری جدیدترین تجارب هنری، تشکیل دادند. آثار او را می‌توان به مجموعه کودکانه‌ها، مجموعه سپید و آثار سه بعدی، مجموعه کالیگرافی آبستره، مجموعه مرگ، مجموعه خاک تقسیم‌بندی کرد. وی سال‌ها در هنرستان هنرهای زیبای دختران و پسران، دانشکده هنرهای تزئینی، دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت و مدرسه عالی دختران (دانشگاه الزهرا) به تدریس پرداخته است. از جمله کتاب‌های غلامحسین نامی می‌توان به راهنمای نقاشی کودکان (۱۳۴۶)، کتاب اصول و پایه طرح (۱۳۵۴)، ویژوال دیزاین (۱۳۵۴)، طراحی با قلم و مرکب (۱۳۶۴)، مبانی هنرهای تجسمی «ارتباطات بصری» (۱۳۷۲)، برگزیده آثار غلامحسین نامی از سال۱۳۴۰ تا ۱۳۷۳ اشاره کرد.