محمد رحمانیان، نمایشنامه‌نویس، کارگردان و مدرس تئاتر است. وی دارای مدرک کارشناسی نمایش از دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۰ و همچنین مدرک کارشناسی ارشد ازدانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر در سال ۱۳۷۷ می‌باشد. رحمانیان از سال 1361 فعالیت‌های خود را در عرصه تئاتر آغاز کرده و نمایش‌های مختلفی چون دایی وانیا (1368)، اطلسی‌های لگدمال شده(1370)، مرغ دریایی (1382)، آواز قوی آنتون چخوف (1383)، پروانه‌ها ( 1389) و مجلس ضربت زدن (1395) را به روی صحنه برده‌است. غالب نمایشنامه‌های نوشته شده توسط محمد رحمانیان نخستین بار توسط خود او، اجرا شده‌ است که از جمله آنها می‌توان به نمایش‌های سرود سرخ برادری (1361)، مصاحبه تهران (1376)، لباسی برای میهمانی (1379)، فنز (هواداران) (1384)، مانیفست چو (1387)، دعوت به مراسم اسیدپاشی و سه تک گویی دیگر (1392)، سینماهای من  (1394) و هامون بازها (1394)، نام تمام مادران (1395)، روزهای رادیو (1398)، عشق روزهای کرونا (1402) اشاره کرد. وی، همچنین از سال 1378 به تدریس در دانشگاه‌های مختلف از جمله دانشگاه‌ هنر ـ دانشكده سينما ـ تئاتر، دانشكده‌ هنر و معماري‌ دانشگاه‌ آزاد اسلامي‌ و دانشگاه‌ سوره مشغول می‌باشد.