پوریا رمضانیان، متولدِ ۱۳۷۰ در مشهد، فارغ‌التحصیلِ کارشناسیِ ارشد در رشته‌ی نوازندگیِ پیانو از دانشگاهِ هنر (تهران) است. پایان‌نامة ارشدِ ایشان با موضوعِ «جستاری در اندیشة فراموسیقیِ بتهوون، ازدریچة دیالکتیکِ سوژه-ابژه به‌نزدِ هگل» به راهنماییِ علیرضا سیداحمدیان و دکتر هومان اسعدی، و به داوریِ دکتر مسعود حسینی، در دانشگاهِ هنر دفاع شد. از اساتیدِ او در نوازندگیِ پیانو می‌توان به ربکا آشوقیان، رافائل میناسکانیانس، و دلبر حکیم‌آوا، و در زمینة فرم و کنترپوآن می‌توان به محمدرضا تفضلی اشاره کرد. طیِ یک دهة اخیر نیز در مسترکلاس‌های پیانوی گُتلیب والیش و اُلاف جان لَنِری شرکت کرده‌است. کسبِ دو مقامِ دوم (۱۳۹۵) و سوم (۱۳۹۷) در جشنواره‌ی موسیقیِ جوان، اجرای مستقل در فستیوال‌های موسیقیِ کشور (نظیرِ «کلاسیک تا معاصر»)، و ارائة کنسرت‌ها و مسترکلاس‌های مختلف در شهرهای مختلف، و هم‌کاری با ارکستر سمفونیکِ تهران، در زمانِ مدیریتِ علی رهبری، و نیز شهردادِ روحانی، از فعالیت‌های او در زمینة اجرای موسیقی است. فعالیت‌های پژوهشیِ او در قالبِ ترجمه و تألیف به هم‌کاری با فصل‌نامة موسیقیِ ماهور، مجلة اینترنتیِ هارمونی‌تاک، و مجلة اینترنتیِ تزِ یازدهم، محدود است. از سخنرانی‌های پژوهشیِ وی می‌توان به «موسیقی و تفکرِ دیالکتیکی» (هنرهای زیبای دانشگاه تهران | ۱۳۹۸)، «بتهوون و فلسفه‌ی موسیقی» (دانشگاه هنر | ۱۳۹۷)، «واکاویِ لایه‌های استعاره در پرلودهای شوپَن» (دانشگاه هنر | ۱۳۹۵)، «موسیقی و معنا: بنیادهای زیباشناختیِ اثرِ هنری» (دانشکدة ادبیاتِ دانشگاهِ شهید بهشتی | ۱۳۹۴)، «موسیقی و جامعه» (دانشکدة علومِ اجتماعیِ دانشگاهِ تهران | ۱۳۹۳)، اشاره کرد. رمضانیان در زمینه‌های اجرایی نیز تجربه داشته؛ ازجمله دبیرِ دومین دورة جشنوارة موسیقیِ صبا، دبیرِ هفتمین دورة جشنوارة پژوهشیِ سایت‌ها و نوشتارهای موسیقی، و دبیرِ بخشِ پژوهشِ نخستین دورة جشنوارة صبا. او در حالِ حاضر مشغولِ ترجمه و تفسیرِ آثاری از تئودور آدورنو دربارة موسیقی است.پوریا رمضانیان، متولدِ ۱۳۷۰ در مشهد، فارغ‌التحصیلِ کارشناسیِ ارشد در رشته‌ی نوازندگیِ پیانو از دانشگاهِ هنر (تهران) است. پایان‌نامة ارشدِ ایشان با موضوعِ «جستاری در اندیشة فراموسیقیِ بتهوون، ازدریچة دیالکتیکِ سوژه-ابژه به‌نزدِ هگل» به راهنماییِ علیرضا سیداحمدیان و دکتر هومان اسعدی، و به داوریِ دکتر مسعود حسینی، در دانشگاهِ هنر دفاع شد. از اساتیدِ او در نوازندگیِ پیانو می‌توان به ربکا آشوقیان، رافائل میناسکانیانس، و دلبر حکیم‌آوا، و در زمینة فرم و کنترپوآن می‌توان به محمدرضا تفضلی اشاره کرد. طیِ یک دهة اخیر نیز در مسترکلاس‌های پیانوی گُتلیب والیش و اُلاف جان لَنِری شرکت کرده‌است. کسبِ دو مقامِ دوم (۱۳۹۵) و سوم (۱۳۹۷) در جشنواره‌ی موسیقیِ جوان، اجرای مستقل در فستیوال‌های موسیقیِ کشور (نظیرِ «کلاسیک تا معاصر»)، و ارائة کنسرت‌ها و مسترکلاس‌های مختلف در شهرهای مختلف، و هم‌کاری با ارکستر سمفونیکِ تهران، در زمانِ مدیریتِ علی رهبری، و نیز شهردادِ روحانی، از فعالیت‌های او در زمینة اجرای موسیقی است. فعالیت‌های پژوهشیِ او در قالبِ ترجمه و تألیف به هم‌کاری با فصل‌نامة موسیقیِ ماهور، مجلة اینترنتیِ هارمونی‌تاک، و مجلة اینترنتیِ تزِ یازدهم، محدود است. از سخنرانی‌های پژوهشیِ وی می‌توان به «موسیقی و تفکرِ دیالکتیکی» (هنرهای زیبای دانشگاه تهران | ۱۳۹۸)، «بتهوون و فلسفه‌ی موسیقی» (دانشگاه هنر | ۱۳۹۷)، «واکاویِ لایه‌های استعاره در پرلودهای شوپَن» (دانشگاه هنر | ۱۳۹۵)، «موسیقی و معنا: بنیادهای زیباشناختیِ اثرِ هنری» (دانشکدة ادبیاتِ دانشگاهِ شهید بهشتی | ۱۳۹۴)، «موسیقی و جامعه» (دانشکدة علومِ اجتماعیِ دانشگاهِ تهران | ۱۳۹۳)، اشاره کرد. رمضانیان در زمینه‌های اجرایی نیز تجربه داشته؛ ازجمله دبیرِ دومین دورة جشنوارة موسیقیِ صبا، دبیرِ هفتمین دورة جشنوارة پژوهشیِ سایت‌ها و نوشتارهای موسیقی، و دبیرِ بخشِ پژوهشِ نخستین دورة جشنوارة صبا. او در حالِ حاضر مشغولِ ترجمه و تفسیرِ آثاری از تئودور آدورنو دربارة موسیقی است.