کارگاه هنر اپرا

از نوشتن تا کارگردانی
اپرا در ایتالیا و از قرن شانزدهم میلادی پرورانده شد و در اثر تلاشی متعهدانه و خلاقانه به یمین وجود حامیان این هنر در میان ثروتمندان اهل فرهنگ و نابغه‌هایی چون جوزپه وردی به بالندگی رسید. از این رو این هنر را "دختر ایتالیا" نامیده‌اند؛ به اعتبار تلاش هنرمندان ایتالیایی و نیز از این جهت که کلمه اپرا با "a" ختم می‌شود و این حرف نشانه مونث بودن در زبان ایتالیایی است. سلطه هنرمندان ایتالیایی به مدت دو قرن در اروپا ادامه داشت و به همین دلیل اکثریت قریب به اتفاق متن‌ها یا لیبرتوها (Libretto) و اصطلاحات هنری اپرا به زبان ایتالیایی بودند و هستند. پیش از آن که اپرای آلمانی توسط "واگنر "خلق شود این هنر به نظر هنری تماماً ایتالیایی می‌آمد در حالیکه اپرا هنری جهانی است که پیش از ایتالیا در مشرق زمین نیز متداول بوده است.
جهان امروز هنر اپرا را متعلق به همه فرهنگ‌های غنی از منظر غنای موسیقی، متون و داستان‌های شاعرانه و منظوم و توان آوازی و خوانندگی می‌شناسد. حتی در کشورهایی که دارای سبقه هنری کارآمد نیستند – به عنوان مثال کشور قطر - آموزش و اجرای "اپرا" در دستور کار هنرمندان و حمایت مدیران فرهنگی‌شان قرار گرفته است، زیراکه پی‌برده‌اند هنر اپرا حافظ گنجینه‌های ادبی- بخصوص اشعار کلاسیک و موسیقی است. از سوی دیگر، اپرا صحنه هم افزایی همه هنرها و به نفع پدید آوردن اثری جامع و نافذ متشکل از هنرهای مختلف است. کارگردانان معتبر بین‌المللی همچون "فرانکو زفیرلی"و "جورجو استره‌لر" حضور در عرصه اپرا را از افتخارات خود می‌دانند و خوانندگانی چون ماریا کالاس، لوچیانو پاواروتی، رشید بهبود اوف و آندریا بوچلی شهرت جهانی خود را مدیون اپرا می‌دانستند.