ابوالفضل خطیبی، شاهنامهپژوه و پژوهشگر ادبی، دارای درجه دکتری زبان و ادبیات فارسی از پژوهشگاه علوم انسانی است. او عضو هیئت علمی و معاون گروه فرهنگنویسی فرهنگستان زبان و ادب فارسی و معاون سردبیر مجله «نامه ایران باستان» است و تاکنون بیش از صد مقاله علمی بهویژه درباره شاهنامه نگاشته است. این نویسنده و شاهنامهپژوه در تصحیح جلد هفتم شاهنامه نیز با جلال خالقی مطلق همکاری داشته و جایزه حامیان نسخ خطی را نیز در سال 1384 دریافت کرده است. از خطیبی تاکنون کتابها و مقالات بسیاری در حوزههای تاریخ ایران، زبان و ادبیات فارسی و ایرانشناسی منتشر شده است که در ادامه به تعدادی از آنها اشاره خواهد شد؛
کتابها:
- شاهنامه، ابوالقاسم فردوسی: طبع انتقادی، به کوشش جلال خالقی مطلق و ابوالفضل خطیبی، نیویورک، بنیاد میراث ایران، ۱۳۸۶؛ تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، کانون فردوسی، ۱۳۸۶
- برگزیده مقالههای نشر دانش درباره شاهنامه (شماره ۱۱)، مرکز نشر دانشگاهی /1386
- تقدیرباوری در منظومههای حماسی فارسی (شاهنامه و ویسورامین)، هلمر رینگرن، ترجمه ابوالفضل خطیبی، انتشارات هرمس، ۱۳۸۷
- یادداشتهای شاهنامه (بخش سوم)، با همکاری جلال خالقی مطلق و محمود امیدسالار، نیویورک، بنیاد میراث ایران، ۱۳۸۷؛ مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی،۱۳۹۰
- فرامرزنامه بزرگ، از سرایندهای ناشناس در اواخر قرن پنجم هجری، به کوشش ماریولین فان زوتفِن و ابوالفضل خطیبی، انتشارات سخن، ۱۳۹
- شبرنگنامه: داستان شبرنگ پسر دیو سپید با رستم، از سرایندهای ناشناس، به کوشش ابوالفضل خطیبی و گابریله فان دِن بِرخ، موقوفات دکتر محمود افشار با همکاری انتشارات سخن، ۱۳۹۵
- آیا فردوسی محمود غزنوی را هجو گفت؟ (هجونامه منسوب به فردوسی: بررسی تحلیلی، تصحیح انتقادی و شرح بیتها)، انتشارات پردیس دانش، ۱۳۹۵