تاریخ شروع:
|
تاریخ پایان:
|
سه شنبه | 15:00 | 17:00 |
تئوفانی یعنی تجلی امر متعال، ناظر به زیبایی و خیال است و صورتهای مرئی، تصاویری از زیبایی نامرئی هستند که علم پیشین الاهی به واسطه آنها روح آدمی را به زیبایی نامرئی و محضِ خودِ حقیقت، فرا می خواند. دائو نیز با آنکه فرّار و لمس ناپذیر است اما نقشها را همه در خود دارد تیره و تار، زشت و زیبا که این همان گوهر ذن است. دیدنِ خودْبودِ خویش در فراشناخت بر بستر زیبایی و ندانستگی دقیقاً همین جا در نظاره زیبایی رخ میدهد، اما همین جا نیز باید به یاد آورد که «گوزن زیبا از زیبارویان می گریزد». نسبت زیبایی و ندانستگی چیست؟ صورتهای جوهری یا صورتهای عَرَضی! کدام زیبایند و کدام زیباتر؟ نخستین زیبایی در نگاه بودا چیست؟ وحدت، لامکان بودن و وصف ناپذیر تائویستی در اندیشه زیباییشناسانه یک هنرمند معناگرا چگونه قابل تطبیق با ساتوری بودایی است؟
مباحث ده جلسهای ذیل ناظر به موضوعات فوق است: