کارگاه جواهرسازی معاصر (مجسمه‌های پوشیدنی)

جواهر یکی از قدیمی‌ترین و فراگیرترین اشکال هنر است و مانند دیگر دست‌ساخته‌های بشر، انعکاسی است از روح دورانی که در آن ساخته شده. در اوایل قرن بیستم جواهرسازی به عنوان شکلی از هنر وظایف سنتی خود را به تدریج رها کرد تا به مدیومی با قابلیت بیان هنری تبدیل شود. با آغاز قرن بیست و یکم طراحی جواهر به وضوح با این درونمایه شناخته شده و حالا کاملاً می‌تواند یک حوزه هنر تلقی شود.
امروزه جواهرات هنری، مجسمه‌های پوشیدنی هستند؛ شکلی خلاق از بیان که هر قطعه از آن حرفی است که از تعامل بین شیء و بدن شکل می‌گیرد. این قطعه هنری کوچک می‌تواند از گالری بیرون آمده، در عرصه جامعه حضور یافته و ایده هنرمند را به صورتی فعال به نمایش درآورد. از جمله هنرمندان مهمی که در تاریخ هنر بخشی از آثار خود را به صورت جواهرات ارائه کرده اند می‌توان به الکساندر کالدر، پابلو پیکاسو، سالوادور دالی، لوچی فونتانا، روی لیکتن اشتاین، لوئیس بورژوا، من رای، آنیش کاپور، مونا حاتوم، آی وی‌وی اشاره کرد. در ایران اولین هنرمندی که جواهرات را به عنوان مجسمه‌هایی پوشیدنی معرفی کرد و به ساخت و تدریس این رشته پرداخت پرویز تناولی است. مونا پاد دستیار استاد پرویز تناولی است که همواره در کنار ایشان افتخار آموزش بخش بزرگی از جواهرسازان معاصر ایران را برعهده داشته است.
در این کارگاه، ضمن نگاهی اجمالی به پیشینه جواهرات معاصر، آثار هنرمندان شاخص این حوزه بررسی و تحلیل خواهد شد. سپس هنرجویان به ارائه طرح‌های خود می‌پردازند و سه طرح ازهر هنرجو برای ساخت انتخاب و با شیوه‌های مختلف مدل‌سازی، قالبگیری و ریخته‌گری آشنا می‌شوند و در ادامه و انواع فینیشینگ، پتینه‌کاری، میناکاری و اصول ارائه اثر کار را فرا می‌گیرند. در پایان ترم کارهای هنرجویان در محل موسسه به ژوژمان و نمایش گذاشته خواهد شد.