هنر و زیبایی نزد فیلسوفان ایرانی

فیلسوفان ایرانی در آثار خود از فنون و صنایعی بحث کرده‌اند که با محاکات (بازنمایی)، خیال، زیبایی و لذت‌آفرینی مرتبط هستند. این صنایع محاکاتی و خیال‌انگیز را می‌توان هم‌تراز آنچه ما امروزه هنر می‌خوانیم دانست. این متفکران در بحث از این فنون و صنایع از سه سنت متأثر بوده‌اند؛ سنت ایرانیان قدیم، سنت یونانی و سنت عربی-اسلامی.
فارابی، ابن سینا و سهروردی مهم‌ترین نظریه‌پردازان ایرانی در حوزه‌های فوق به‌شمار می‌روند که هرکدام تعریف خاص خود را از این فنون داشتند. دوره حاضر به شرح نظریات آنها در مورد فایده، کارکرد هنر و زیبایی و غایت آن می‌پردازد. تحلیل تلقی این فیلسوفان از مفاهیم محاکات، خیال، زیبایی و لذت، راه را بر درک این مفاهیم خواهد گشود.